H κρυφή ποιητική συλλογή του μπουμπούκου στη φόρα

Ο μάπας εξέδωσε σε ανύποπτο χρόνο ποιήματα με τίτλο "Κλειούς παραφερνάλια" όπου προσπαθεί να μας πείσει πως είναι ποιητής.
Παρουσιάζουμε εδώ ορισμένα από τα πνευματικά του επιτεύγματα:

Η Άρτεμίς μου δεν κρατεί βέλος διά να τοξεύσει το γοργοπόδαρο ελάφι
Η Αθηνά μου δεν κρατεί δόρυ και ασπίδα
Η Αφροδίτη μου δεν κρατεί το μήλον της Έριδος που της χάρισε ο ερωτύλος Πάρις
Η ωραία Ελένη μου δεν κρατεί αργυρούν κάτοπτρον διά να καλλωπίζεται
Η Δήμητρα μου δεν κρατεί χρυσό στάχυ διά να ψωμίσει τους πεινασμένους της γής.
Η δικιά μου θεά, η Ευγενία,
την καρδιά μου κρατεί στα τρυφερά της χέρια.
Και μίαν ράβδον μαέστρου
για να διευθύνει την μουσική του σύμπαντος μου
ραπίζοντας με χάριν τον αέρα.

(ύμνος εις την σύζυγον ένεκα παντοφλικής τιμωρίας)




Ωστόσο, έχει συγκεκριμένη άποψη για τους άστεγους, όπως και λύση. Ιδού:

Φίλτατε, μη λες ότι είσαι άστεγος.
Στη χώρα αυτή
κανείς δεν είναι άστεγος
Κάτω από το γαλανό μας ουρανό
στη σκιά της Ακρόπολης
στον ψίθυρο της Ιστορίας,
είτε μένουμε σε βίλα,
είτε μένετε σε παγκάκι
όλους μας σκέπει η Αθηνά η Παλλάδα
κι η Παναγιά η γλυκυτάτη μητέρα μας

(Ναι ρε μαλακα που παγώνεις, έχεις την Παλλάδα, τι κλαις, όλα δικά σου τα θές)


Η δε άποψη που έχει για την αριστερά είναι ξεκάθαρη

Οι 300 παρετάχθησαν εκατέρωθεν του Λεωνίδα.
Μόνο που από το αριστερό άκρο
απουσίαζε ο Εφιάλτης.
Πάντα στο αριστερό άκρο βρίσκονται οι Εφιάλτες,
τότε όπως και τώρα…
όπως και πάντα

ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΙΝΑΙ ΜΟΥΦΑ ΠΟΙΗΣΗ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕ ΕΝΑΣ ΜΠΑΧΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΙΟΠΟΙΗΘΗΚΕ Ο ΜΠΟΥΜΠΟΥΚΟΣ. 
Δειτε εδώ τα πραγματικά του ποιήματα 

σου στέλνω μήνυμα μ' ένα ταμ ταμ, να μαγειρεύεις με βιτάμ
κι ήσουνα γόησσα κι έκανες μπαμ, κι εγώ σε ψάχνω στο χαμάμ
φεύγω να πάω να βρω στο Μπανκόγκ, τον σύντροφό μου τον Κιγκ-Κογκ
μες στο μυαλό μου βαράνε τα γκόγκ, μοιάζω με μπάλα του πιγκ-πογκ


Μωράκι μου μωράκι μου
γλυκό μελιντζανάκι μου
όταν θα σμίξουμε τα δυό μας
δεν θα φορώ το μποξεράκι μου


Στη φιλντισένια των δοντιών κλαπαταγή,
να τρέμει ο λόγος βουτηγμένος στο μαγκάλι
κι' όταν μαζί με το μισθό μου σμιγεί
θα πάρουμε και σπίτι στην Εκάλη

Οργάνου πλήχτρα ηχούν στη σιγαλιά
που δάχτυλα κινούν ή σιντι Πακιστανού
κι’ οι αρμονίες μηνούνε μια κλωτσιά
 επέμβαση οργάνου αστυνομικού