Αφιέρωμα στην " Χρισεί Αβγοί "

ΑΣΠΟΝΔΥΛΑ

Τα ασπόνδυλα είναι μια πολύ μεγάλη κατηγορία ζωικών οργανισμών, η οποία περιλαμβάνει πολυπληθείς επιμέρους κατηγορίες ζώων. Για την ακρίβεια, ως ασπόνδυλα εννοούμε:
• τους σπόγγους
• τα κνιδόζωα (π.χ. μέδουσες, κοράλλια, θαλάσσιες ανεμώνες)
• τους σκώληκες
• τα αρθρόποδα (π.χ. αράχνες, σκορπιοί)
• τα καρκινοειδή (π.χ. γαρίδες, καραβίδες, αστακοί)
• τα έντομα (π.χ. μέλισσες, μύγες, πεταλούδες, σκαθάρια)
• τα μαλάκια (π.χ. σαλιγκάρια, μύδια, στρείδια, σουπιές, καλαμάρια)
• τα εχινόδερμα (π.χ. αχινούς)

Φυσικά, στην Πάρνηθα δεν απαντώνται όλες αυτές οι κατηγορίες. Τα πιο κοινά ασπόνδυλα όμως που συναντούμε είναι τα έντομα. Υπολογίζεται ότι τα έντομα είναι η πολυπληθέστερη ομάδα όλων των ανώτερων οργανισμών της γης. Κάθε μέρα ανακαλύπτεται ένα νέο είδος και ειδικότερα στις ακόμα ανεξερεύνητες περιοχές των τροπικών δασών βροχής του πλανήτη μας, όπου υπάρχει τεράστια βιοποικιλότητα. Λόγω όμως των αφιλόξενων συνθηκών που επικρατούν στις περιοχές αυτές, η εξερεύνησή τους καθίσταται δύσκολη και χρονοβόρα.

Στα ασπόνδυλα, και ιδιαίτερα στα αρθρόποδα, η περιοχή της Μεσογείου είναι η πλουσιότερη της Ευρώπης σε αριθμό ειδών. Το 75% της συνολικής πανίδας της Ευρώπης συναντώνται στη Μεσόγειο ενώ αντίστοιχα εκτιμάται ότι τουλάχιστον το 40% συναντώνται στην Ελλάδα. Η αφθονία αυτή ακολουθεί το γενικότερο πρότυπο της αυξανόμενης ποικιλότητας καθώς μετακινούμαστε από τις βόρειες προς τις τροπικές περιοχές.
Στην Ελλάδα έχει καταγραφεί ένας μικρός αριθμός ειδών σε σχέση με τον αναμενόμενο. Στις λίγο μελετημένες ομάδες όπως στα Υμενόπτερα, πιστεύουμε ότι γνωρίζουμε μόνο τα μισά είδη.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό της πανίδας των ασπονδύλων είναι το υψηλό ποσοστό ενδημισμού. Στις νησιωτικές και στις ορεινές περιοχές καθώς και στις σπηλιές τα ποσοστά ενδημισμού ξεπερνούν το 30% (Λεγάκις, 2007).