Αναρχοχριστιανισμός: Το Δίκιο του Εργάτη στην Αγ. Γραφή

Στην παρουσίαση και σύντομο σχολιασμό που ακολουθεί θα δώσουμε την δυνατότητα στους αναγνώστες συντρόφους να διαπιστώσουν ότι η Αγ. Γραφή δεν είναι απλός και μόνο ένα ποιητικό, ιστορικό, σοφιολογικό, προφητικό και εσχατολογικό βιβλίο, αλλά συγχρόνως μαζί με τις πολλές διαφορετικές αλλά υπαρξιακά και νοηματικά ενωμένες διαστάσεις του, αναφέρετε συστηματικά και σημαντικά με μοναδικό τρόπο σε θέματα κοινωνικής δομής και οργάνωσης.

Στα αποσπάσματα που θα ακολουθήσουν τις δημοσιεύσεις μας, θα αναφερθούμε στην σχέση εργοδότη και εργαζομένου. Θα φανερώσουμε ότι τα κείμενα της Αγ. Γραφής αναφέρονται με ξεκάθαρο τρόπο στο δίκιο του εργάτη. Στην εκμετάλλευση ή στην εν δυνάμει αδικία εις βάρος του, από τους εργοδότες και τα αφεντικά, από την ολιγαρχία του πλούτου.

Θα γίνει σαφές ότι τόσο τα ιερά κείμενα της Αγ. Γραφής όσο και οι μετέπειτα ερμηνευτές αυτών – Πατέρες- του εκκλησιαστικού γεγονότος, έγραψαν, μίλησαν και πήραν σαφείς θέσεις υπέρ των αδυνάτων, των εργατών, των κολασμένων της γής, που γίνονται βρώση στα απάνθρωπα, άρα, «δαιμονικά» σχέδια της πλουτοκρατίας κρατικής και ιδιωτικής, της δουλικής και μη δημιουργικής εργασίας της δουλειάς που γίνεται δουλεία.

συνέχεια:

Θέσεις που τεχνηέντως αποκρύφτηκαν και περιθωριοποιήθηκαν από τον αστικοχριστιανισμός αφού για γνωστούς λόγους εξουσίας και ελέγχου της θρησκευτικής μάζας και όχι μόνο, τόνιζε και συνεχίζει με ένα κατευθυνόμενο μονισμό την πνευματική και εσχατολογική διάσταση της εκκλησίας. Όμως η εκκλησία που ο Χριστός θέλησε δεν είναι μια άσαρκη μη-ανθρώπινη κοινότητα πνευματικοποιημένων οντοτήτων. Η σάρκωση του Θεού στο πρόσωπο του Ιησού αποκαλύπτει ένα Θεό που ενδιαφέρεται με απόλυτο, μοναδικό και ερωτικό τρόπο για τον άνθρωπο και την ανθρώπινη φύση στην ολότητα της. Αυτή η ολιστική αντίληψη για τον άνθρωπο θα φανεί από τα χωρία και τα αποσπάσματα που θα παραθέσουμε παρακάτω.

«Δεν θα αδικήσης τον πλησίον σου, δεν θα αρπάσης ό,τι του ανήκει. Το ημερομίσθιον του εργάτου σου δεν θα μείνει μαζί σου έως το πρωϊ. Θα πληρώσεις αυτόν το ίδιο βράδυ.» (Λευιτικόν ΙΘ΄ 13)

«Δεν θα ελαττώσης ούτε θα κατακρατήσης το ημερομίσθιον πτωχού και ενδεούς τόσον εκ των αδελφών σου Ισραηλιτών, όσον και από τους ξένους που ευρίσκονται εις τας πόλεις σας. Θα πληρώσης αυτόν την ιδίαν ημέραν. Δεν θα δύση ο ήλιος, χωρίς αυτός να έχη λάβει το ημερομίσθιόν του, διότι είναι πτωχός και εις αυτό στηρίζει την ελπίδα του. Εάν δεν τον πληρώσης εγκαίρως, θα φωνάξη κατά σού με αγανάκτησιν προς τον Κύριον και θα καταλογισθή εις σέ αμαρτία……» (Δευτερονόμιον ΚΔ΄ 14-15)

«Θα οδηγήσω υμάς εις δίκην και κρίσιν και εγώ θα είμαι ταχύς μάρτυς κατηγορίας εναντίον …………………………………………………..εκείνων που αποστερούν την αμοιβήν του ημερομισθίου εργάτου, εναντίον αυτών που καταδυναστεύουν την χήραν και γρονθοκοπούν τους ορφανούς, όπως και εναντίον εκείνων, που διαστρέφουν την δικαίαν κρίσιν των ξένων και εκείνων οι οποίοι δεν με φοβούνται*, λέγει ο Κύριος Παντοκράτωρ.» (Μαλαχίας Γ΄ 5)

*Να σημειώσουμε ότι σε όλη την Βιβλική γραμματεία υπάρχουν κάποιες έννοιες, όροι, λέξεις και φράσεις οι οποίες έχουν τελείως διαφορετικό περιεχόμενο και υπαρξιακό νόημα από αυτό που έχουμε συνηθίσει να τους αποδίδει ο αστικοχριστιανισμός και η θεσμική εκκλησία Α.Ε.
Έτσι όπου διαβάζουμε την λέξη φόβος Θεού δεν έχει την έννοια της ψυχολογικής και κοινωνικής καταστολής, αλλά του εσωτερικό δέους, της σχέσης του ανθρώπου με τον εσωτερικό κώδικα αξιών και αρχών, το συμβόλαιο με το εσώτερο ευατό του και τον Θεό.

*Επίσης στην λέξη αμαρτία δεν υπάρχει καμία μορφή και αντίληψη νομικής και ηθικής παράβασης κάτι σαν παραβίαση του αστικού και ποινικού κώδικα. Αυτή είναι μια ερμηνεία που για ευνότητους λόγους διαμορφώθηκε απο την θεσμική εκκλησία και τους μεταφυσικούς ιεροξεταστές της, για να υποδουλώσουν τα θρησκευτικά αισθήματα και την ελευθερία της πίστης του λαού. Ετσι ώστε να τον ελέγχουν και να τον χειραγωγούν μέσα απο τις ενοχές, τις απειλές, και την κληρικαλιστική χορηγία αφέσεως. Είναι ένα θέμα που σίγουρα θα μας αποσχολήσει στον μέλλον μέσα απο τις σελίδες μας.

Αντιθέτως η έννοια της αμαρτίας στα βιβλικά κείμενα καθώς και στα μετέπειτα της υγιούς εκκλησιαστικής γραμματείας, ερμηνεύεται ως την υπαρξιακή αστοχία του προσώπου να ολοκληρωθεί μέσα στην ελευθερία και την χάρι. Δηλαδή να γίνει μια ακέραια προσωπικότητα που θα ζει επειδή αγαπά και για να αγαπά. Οι "εντολές" Του Θεού δεν ειναι τίποτε άλλο παρά δείχτες ελευθερίας και ολοκλήρωσης η αποτυχία να ζει κανείς ελεύθερος ως άτομο και κοινωνική παρουσία είναι πτώση και έκπτωση απο το θέλημα Του Θεού, απο την κοινωνία που τα ¨έσχατα" ως ρεαλιστική κοινωνία ουτοπίας επαγγέλονται.

Π η γ ή