To ποστ αυτό είναι αφιερωμένο σε κάθε ρουφιάνο !
Ακολουθεί καθωσπρέπει κείμενο
Συνιδρυτής της Χρυσής Αυγής, στενός συνεργάτης του Μιχαλολιάκου και συγγραφέας των βασικών ιδεολογικών κειμένων της οργάνωσης, ο Γιάννης Περδικάρης ήταν φοιτητής στη Σχολή Μηχανολόγων του Μετσόβιου την περίοδο της εξέγερσης. Στο βιβλίο του περί Χρυσής Αυγής που μόλις κυκλοφόρησε με το ψευδώνυμο Ιων Φιλίππου, ο Περδικάρης περιγράφει τον ιδιαίτερο ρόλο της ομάδας Μιχαλολιάκου, η οποία ανήκε τότε στο «Κόμμα Τετάρτης Αυγούστου», την οργάνωση του Κώστα Πλεύρη, τη μόνη οργάνωση που επέτρεπε τη λειτουργία της το δικτατορικό καθεστώς.
«Την πρώτη βραδιά της εξέγερσης», γράφει ο Περδικάρης, «μια μεγάλη ομάδα εκατό νεολαίων ξεκίνησε από τα γραφεία της Τετάρτης Αυγούστου με κατεύθυνση τους δρόμους πέριξ του Πολυτεχνείου. Εκεί συναντήσαμε και αρκετούς άλλους αντιφρονούντες [σ.σ.: με τον όρο αυτό περιγράφει τους χουντικούς, αντιφρονούντες δηλαδή προς το φοιτητικό κίνημα] και “αντιφρονούντες”, δηλαδή παρακρατικούς και ασφαλίτες. Αργότερα, οι αντιφρονούντες πύκνωσαν σημαντικά, ώστε σε μια σύσκεψη του δρόμου στις 11.00 τη νύχτα, αποφασίστηκε η οργάνωση εισβολής στο Πολυτεχνείο. Η έλλειψη σχεδιασμού αλλά κυρίως στιβαρής ηγετικής ομάδας, αποσόβησε τελικά μια τέτοια εξέλιξη. Ετσι, επιδοθήκαμε μέχρι πρωίας στην παρεμπόδιση και αποτροπή της τροφοδοσίας των εγκλείστων από τις εξωτερικές ομάδες περιφρούρησης, περιφερόμενοι στους κήπους του Μουσείου, την Τοσίτσα και την Στουρνάρη. Πρέπει να σημειώσω ότι η ηγεσία της Τετάρτης Αυγούστου εκείνες τις ημέρες ήταν άφαντη [σ.σ.: καρφί για τον Πλεύρη]»
.
«Την βραδιά του Πολυτεχνείου», συνεχίζει ο Περδικάρης, «η ίδια περίπου ομάδα νεολαίων, ήταν συγκεντρωμένη έξω από τα γραφεία της Τετάρτης Αυγούστου, γωνία Μπουμπουλίνας και Αλεξάνδρας. Ελειπαν όσοι είχαν αποφασίσει να αναμειχθούν στα γεγονότα στο πλευρό των δυνάμεων καταστολής, όπως ο Ηλίας Τσιαπούρης και πολλοί εθνικιστές-χουντικοί. Μαζί μου ήταν ο Αριστοτέλης Καλέντζης και ο Νίκος Μιχαλολιάκος. Παραμείναμε μέχρι αργά συνομιλώντας και περιμένοντας τις εξελίξεις. Κατά τις 1.00 μ.μ., σε μια καπνισμένη ατμόσφαιρα που μύριζε κυριολεκτικά μπαρούτη έφτασε κοντά μας από την Μπουμπουλίνας, ένα άγημα αστυνομικών με άγριες διαθέσεις και κραδαίνοντας τα κλομπς. Κάποιος φώναξε, “νεολαία Μεταξά, νεολαία Μεταξά”. Δε νομίζω ότι οι αστυνομικοί κατάλαβαν τι εννοούσε. Προλάβαμε να υποχωρήσουμε στα γραφεία μας. Μια ώρα αργότερα και πριν τα τανκς φτάσουν στην πύλη του Πολυτεχνείου είχαμε όλοι αποχωρήσει».
Το πιο σημαντικό είναι ότι στο ίδιο βιβλίο ο Περδικάρης διαψεύδει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο όσους ομοϊδεάτες του αμφισβητούν τον αιματηρό απολογισμό της καταστολής της εξέγερσης. Περιγράφει τη δράση ενός από τα μέλη της ομάδας, τον οποίο ο ίδιος χαρακτηρίζει «οπλολάγνο». Πρόκειται για τον Ηλία Τσιαπούρη, ο οποίος, κατά τον Περδικάρη, «ανέλαβε δράση πυροβολώντας εναντίον των επιτιθέμενων διαδηλωτών από την ταράτσα του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως μαζί με άλλους παρακρατικούς». Ο Τσιαπούρης διώχτηκε ερήμην μετά την μεταπολίτευση για τις πράξεις του και κατά τον Περδικάρη «αυτοεξόριστος πέθανε άδοξα, δολοφονημένος μετά από μια δεκαετία στην Κολομβία».
Ο Τσιαπούρης (ή Τσαπούρας) κατόρθωσε να διαφύγει πριν από την άσκηση δίωξης εναντίον του. Βρέθηκε στο Λονδίνο και μετά στη Νότια Αμερική. Το όνομά του αναφέρεται στο βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών, με το οποίο παραπέμφθηκαν σε δίκη οι υπαίτιοι της σφαγής του Πολυτεχνείου. «Ο Ηλίας Τσαπούρας», γράφει το βούλευμα, «και έτεροι μη αποκαλυφθέντες δράσται από κοινού απέκτειναν εκ προθέσεως κατά τον αυτόν τόπον και χρόνον, τους Βασίλειον Φάμελον και Toril Engeland, πυροβολήσαντες εναντίον των δι’ οπλοπολυβόλων και τυφεκίων, εκ του δώματος της στεγαζούσης το Υπουργείον Δημοσίας Τάξεως οικοδομής και πλήξαντες διά των ριφθεισών σφαιρών τον μεν Βασίλειον Φάμελλον εις τον δεξιόν οφθαλμόν με αποτέλεσμα να υποστή ούτος τυφλόν τραύμα εκ του οποίου ως μόνης ενεργού αιτίας επήλθεν ο θάνατός του, την δε Toril Engeland κατά το πρόσθιον θωρακικόν τοίχωμα, με αποτέλεσμα να υποστή αύτη τυφλόν τραύμα θώρακος εκ του οποίου ως μόνης ενεργού αιτίας επήλθεν ο θάνατός της». Εκτός από τους δυο νεκρούς, η δράση του Τσιαπούρη άφησε στην περιοχή και 17 τραυματίες.
Την παρουσία του Τσιαπούρη με το «μακρύκαννο» όπλο του στην ταράτσα του υπουργείου Δημόσιας Τάξης το μοιραίο βράδυ επιβεβαίωσε κατά τη δίκη του Πολυτεχνείου ο χωροφύλακας Ρηγάκης, ο οποίος δεν γνώριζε «αν είναι της Ασφάλειας ή αν ήταν απλώς πολίτης υγιών φρονημάτων που ήλθε να μας βοηθήσει». Πάντως τον ξαναείδε στο υπουργείο άλλες δύο φορές…
Τέλος του καθωσπρέπει κειμένου, ακολουθεί σοβαρώτερο.
Τι δεν έγινε στο Πολυτεχνείο
-Επανάσταση από το ΚΚΕ, που είχε καταδικάσει την εξέγερση.
-Βιασμός στη Δαμανάκη. Γλίτωσε αφού εκτιμήθηκαν ώς εχθρικές οι τρίχες στα πόδια της και το ταγάρι. Αργότερα που έγινε βουλευτάρα και επίτροπος πσαριών της ΕΕ κάποιοι ευχήθηκαν να της είχαν γαμήσει οτιδήποτε τότε.
-Η ανάδειξη του Λαλιώτη και των άλλων ΠΑΣΟΚων σαν ηγετών του φοιτητικού κινήματος, απλά πήγανε για γκόμενες και βρέθηκαν με μπάτσους, αν και πέρασαν μερικές μέρες από την εισβολή, μέχρι τότε διάβαζαν...
-Κατάθεση πολιτικής κληρονομιάς. Από τότε το πηδάνε κάθε χρόνο, με σουβλάκια, μαλλί γριάς, κλεμένα γαρύφαλα από νεκροταφεία, δηλώσεις μαϊντανων και απειλές μπάτσων.
Τι έγινε στο Πολυτεχνείο
....μεταξύ άλλων
-χαβαλές, καθώς όλοι κορόιδευαν τη χούντα ανοιχτά,
-Τα καλύτερα ανέκδοτα ever βγηκαν τότε
-Αντίσταση από παλαβούς, χύμα και από κουφές παρατάξεις, όπως το ΕΕΚ, οι τροτσκιστές, οι Ρηγάδες και μπόλικοι χύμα που νόμιζαν θα γίνει πάρτυ
-Σκοτώθηκε κόσμος και βασανίστηκαν διάφοροι
- Ο Σαββόπουλος πέρασε μόνο απέξω από το κτίριο
-Ραδιοφωνικοί σταθμοί υπήρχαν σχεδόν σε κάθε γειτονιά, δεν ήταν εξοπλισμός που ήρθε από τη Ρωσία. Κάθε πιτσιρικάς που τον έφτιαχνε ήθελε να ρίχνει γκόμενες και να κερδίζει φήμη
-
Στο πολυτεχνείο μαζεύτηκαν λοιπόν διάφοροι τρελλοί να σπάσουν πλάκα και το φτάσανε εν γνώσει τους σε εξέγερση με αρχίδια.
Δεν ρίξανε τη χούντα, που την ανέτρεψαν οι αμερικάνοι κι όχι οι κνίτες, βάζοντας τον Ιωαννίδη,
Το σύνθημα "ψωμί, παιδεία, ελευθερία" ήταν ένα από τα πιό απλοϊκά που διαδόθηκε προκειμένου να κερδηθεί η λαϊκή υποστήριξη εργαζόμενων, όπως και έγινε.
Ολα αυτά είναι τουλάχιστον λίγα μπροστά στη σημερινή φρίκη πείνας, σκλαβιάς και παραπαιδείας.
Στο παραπάνω δεν βάλαμε καμία τρολιά, είναι κείμενο που προσπαθεί να εξηγήσει γιατί πολεμάμε φασίστες, εξουσιαστές και τα παράγωγά τους.
Παραπομπές
Ακολουθεί καθωσπρέπει κείμενο
Συνιδρυτής της Χρυσής Αυγής, στενός συνεργάτης του Μιχαλολιάκου και συγγραφέας των βασικών ιδεολογικών κειμένων της οργάνωσης, ο Γιάννης Περδικάρης ήταν φοιτητής στη Σχολή Μηχανολόγων του Μετσόβιου την περίοδο της εξέγερσης. Στο βιβλίο του περί Χρυσής Αυγής που μόλις κυκλοφόρησε με το ψευδώνυμο Ιων Φιλίππου, ο Περδικάρης περιγράφει τον ιδιαίτερο ρόλο της ομάδας Μιχαλολιάκου, η οποία ανήκε τότε στο «Κόμμα Τετάρτης Αυγούστου», την οργάνωση του Κώστα Πλεύρη, τη μόνη οργάνωση που επέτρεπε τη λειτουργία της το δικτατορικό καθεστώς.
«Την πρώτη βραδιά της εξέγερσης», γράφει ο Περδικάρης, «μια μεγάλη ομάδα εκατό νεολαίων ξεκίνησε από τα γραφεία της Τετάρτης Αυγούστου με κατεύθυνση τους δρόμους πέριξ του Πολυτεχνείου. Εκεί συναντήσαμε και αρκετούς άλλους αντιφρονούντες [σ.σ.: με τον όρο αυτό περιγράφει τους χουντικούς, αντιφρονούντες δηλαδή προς το φοιτητικό κίνημα] και “αντιφρονούντες”, δηλαδή παρακρατικούς και ασφαλίτες. Αργότερα, οι αντιφρονούντες πύκνωσαν σημαντικά, ώστε σε μια σύσκεψη του δρόμου στις 11.00 τη νύχτα, αποφασίστηκε η οργάνωση εισβολής στο Πολυτεχνείο. Η έλλειψη σχεδιασμού αλλά κυρίως στιβαρής ηγετικής ομάδας, αποσόβησε τελικά μια τέτοια εξέλιξη. Ετσι, επιδοθήκαμε μέχρι πρωίας στην παρεμπόδιση και αποτροπή της τροφοδοσίας των εγκλείστων από τις εξωτερικές ομάδες περιφρούρησης, περιφερόμενοι στους κήπους του Μουσείου, την Τοσίτσα και την Στουρνάρη. Πρέπει να σημειώσω ότι η ηγεσία της Τετάρτης Αυγούστου εκείνες τις ημέρες ήταν άφαντη [σ.σ.: καρφί για τον Πλεύρη]»
. «Την βραδιά του Πολυτεχνείου», συνεχίζει ο Περδικάρης, «η ίδια περίπου ομάδα νεολαίων, ήταν συγκεντρωμένη έξω από τα γραφεία της Τετάρτης Αυγούστου, γωνία Μπουμπουλίνας και Αλεξάνδρας. Ελειπαν όσοι είχαν αποφασίσει να αναμειχθούν στα γεγονότα στο πλευρό των δυνάμεων καταστολής, όπως ο Ηλίας Τσιαπούρης και πολλοί εθνικιστές-χουντικοί. Μαζί μου ήταν ο Αριστοτέλης Καλέντζης και ο Νίκος Μιχαλολιάκος. Παραμείναμε μέχρι αργά συνομιλώντας και περιμένοντας τις εξελίξεις. Κατά τις 1.00 μ.μ., σε μια καπνισμένη ατμόσφαιρα που μύριζε κυριολεκτικά μπαρούτη έφτασε κοντά μας από την Μπουμπουλίνας, ένα άγημα αστυνομικών με άγριες διαθέσεις και κραδαίνοντας τα κλομπς. Κάποιος φώναξε, “νεολαία Μεταξά, νεολαία Μεταξά”. Δε νομίζω ότι οι αστυνομικοί κατάλαβαν τι εννοούσε. Προλάβαμε να υποχωρήσουμε στα γραφεία μας. Μια ώρα αργότερα και πριν τα τανκς φτάσουν στην πύλη του Πολυτεχνείου είχαμε όλοι αποχωρήσει».
Το πιο σημαντικό είναι ότι στο ίδιο βιβλίο ο Περδικάρης διαψεύδει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο όσους ομοϊδεάτες του αμφισβητούν τον αιματηρό απολογισμό της καταστολής της εξέγερσης. Περιγράφει τη δράση ενός από τα μέλη της ομάδας, τον οποίο ο ίδιος χαρακτηρίζει «οπλολάγνο». Πρόκειται για τον Ηλία Τσιαπούρη, ο οποίος, κατά τον Περδικάρη, «ανέλαβε δράση πυροβολώντας εναντίον των επιτιθέμενων διαδηλωτών από την ταράτσα του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως μαζί με άλλους παρακρατικούς». Ο Τσιαπούρης διώχτηκε ερήμην μετά την μεταπολίτευση για τις πράξεις του και κατά τον Περδικάρη «αυτοεξόριστος πέθανε άδοξα, δολοφονημένος μετά από μια δεκαετία στην Κολομβία».
Ο Τσιαπούρης (ή Τσαπούρας) κατόρθωσε να διαφύγει πριν από την άσκηση δίωξης εναντίον του. Βρέθηκε στο Λονδίνο και μετά στη Νότια Αμερική. Το όνομά του αναφέρεται στο βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών, με το οποίο παραπέμφθηκαν σε δίκη οι υπαίτιοι της σφαγής του Πολυτεχνείου. «Ο Ηλίας Τσαπούρας», γράφει το βούλευμα, «και έτεροι μη αποκαλυφθέντες δράσται από κοινού απέκτειναν εκ προθέσεως κατά τον αυτόν τόπον και χρόνον, τους Βασίλειον Φάμελον και Toril Engeland, πυροβολήσαντες εναντίον των δι’ οπλοπολυβόλων και τυφεκίων, εκ του δώματος της στεγαζούσης το Υπουργείον Δημοσίας Τάξεως οικοδομής και πλήξαντες διά των ριφθεισών σφαιρών τον μεν Βασίλειον Φάμελλον εις τον δεξιόν οφθαλμόν με αποτέλεσμα να υποστή ούτος τυφλόν τραύμα εκ του οποίου ως μόνης ενεργού αιτίας επήλθεν ο θάνατός του, την δε Toril Engeland κατά το πρόσθιον θωρακικόν τοίχωμα, με αποτέλεσμα να υποστή αύτη τυφλόν τραύμα θώρακος εκ του οποίου ως μόνης ενεργού αιτίας επήλθεν ο θάνατός της». Εκτός από τους δυο νεκρούς, η δράση του Τσιαπούρη άφησε στην περιοχή και 17 τραυματίες.
Την παρουσία του Τσιαπούρη με το «μακρύκαννο» όπλο του στην ταράτσα του υπουργείου Δημόσιας Τάξης το μοιραίο βράδυ επιβεβαίωσε κατά τη δίκη του Πολυτεχνείου ο χωροφύλακας Ρηγάκης, ο οποίος δεν γνώριζε «αν είναι της Ασφάλειας ή αν ήταν απλώς πολίτης υγιών φρονημάτων που ήλθε να μας βοηθήσει». Πάντως τον ξαναείδε στο υπουργείο άλλες δύο φορές…
Τέλος του καθωσπρέπει κειμένου, ακολουθεί σοβαρώτερο.
Τι δεν έγινε στο Πολυτεχνείο
-Επανάσταση από το ΚΚΕ, που είχε καταδικάσει την εξέγερση.
-Βιασμός στη Δαμανάκη. Γλίτωσε αφού εκτιμήθηκαν ώς εχθρικές οι τρίχες στα πόδια της και το ταγάρι. Αργότερα που έγινε βουλευτάρα και επίτροπος πσαριών της ΕΕ κάποιοι ευχήθηκαν να της είχαν γαμήσει οτιδήποτε τότε.
-Η ανάδειξη του Λαλιώτη και των άλλων ΠΑΣΟΚων σαν ηγετών του φοιτητικού κινήματος, απλά πήγανε για γκόμενες και βρέθηκαν με μπάτσους, αν και πέρασαν μερικές μέρες από την εισβολή, μέχρι τότε διάβαζαν...
-Κατάθεση πολιτικής κληρονομιάς. Από τότε το πηδάνε κάθε χρόνο, με σουβλάκια, μαλλί γριάς, κλεμένα γαρύφαλα από νεκροταφεία, δηλώσεις μαϊντανων και απειλές μπάτσων.
Τι έγινε στο Πολυτεχνείο
....μεταξύ άλλων
-χαβαλές, καθώς όλοι κορόιδευαν τη χούντα ανοιχτά,
-Τα καλύτερα ανέκδοτα ever βγηκαν τότε
-Αντίσταση από παλαβούς, χύμα και από κουφές παρατάξεις, όπως το ΕΕΚ, οι τροτσκιστές, οι Ρηγάδες και μπόλικοι χύμα που νόμιζαν θα γίνει πάρτυ
-Σκοτώθηκε κόσμος και βασανίστηκαν διάφοροι
- Ο Σαββόπουλος πέρασε μόνο απέξω από το κτίριο
-Ραδιοφωνικοί σταθμοί υπήρχαν σχεδόν σε κάθε γειτονιά, δεν ήταν εξοπλισμός που ήρθε από τη Ρωσία. Κάθε πιτσιρικάς που τον έφτιαχνε ήθελε να ρίχνει γκόμενες και να κερδίζει φήμη
-
Στο πολυτεχνείο μαζεύτηκαν λοιπόν διάφοροι τρελλοί να σπάσουν πλάκα και το φτάσανε εν γνώσει τους σε εξέγερση με αρχίδια.
Δεν ρίξανε τη χούντα, που την ανέτρεψαν οι αμερικάνοι κι όχι οι κνίτες, βάζοντας τον Ιωαννίδη,
Το σύνθημα "ψωμί, παιδεία, ελευθερία" ήταν ένα από τα πιό απλοϊκά που διαδόθηκε προκειμένου να κερδηθεί η λαϊκή υποστήριξη εργαζόμενων, όπως και έγινε.
Ολα αυτά είναι τουλάχιστον λίγα μπροστά στη σημερινή φρίκη πείνας, σκλαβιάς και παραπαιδείας.
Στο παραπάνω δεν βάλαμε καμία τρολιά, είναι κείμενο που προσπαθεί να εξηγήσει γιατί πολεμάμε φασίστες, εξουσιαστές και τα παράγωγά τους.
Παραπομπές
-Η καθεστωτική άποψη για το Πολυτεχνείο
Αν μπορούσαμε να μεταφέρουμε την τότε εποχή στη σημερινή, το Πολυτεχνείο θα ήταν
-Ανάρχες, ΕΕΚίτες και ΑΡΑΝίτες που πήγαν σε πάρτυ και ξέφυγαν
-Στο κανάλι του Πολυτεχνείου θα έκανε παρουσίαση ειδήσεων η Σοφία Τσίπα
-Οι μπάτσοι θα έριχναν την πόρτα με κανόνια νερού και αύρες
-Το ΚΚΕ θα καταδίκαζε την εξέγερση
-Θα αυτοεξοριζόταν ο Τσίπρας για να επιστρέψει πρωθυπουργός σε 8 χρόνια με την Aegean
-Θα έκαναν κόμα εξουσίας που θα έπαιρνε την κυβέρνηση σε 10 χρόνια οι Ελληνες κυνηγοί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Άντε γράψε μας την μαλακία σου :